yanlış yolda yürümek doğru yolda beklemekten iyidir

amirimin lafıydı. amirim gibi güçlü adamların lafıymış ama.

babamın öldüğü gün birine aşık olmuştum, bazen öyle olur her şey üst üste gelir. polis olmasaydım katil olurdum, çünkü sahici bir sarsıntı sahte bir dengeden iyidir. binlerce ceset, binlerce katil ve bir evlilik gördüm. seni intihar ettiğin gün tanıdım kızım, seninle o gün barıştım. şimdi sadece geceleri yapayalnız ve yalın ayak anlayabildiğim şeyler var. şimdi benimde yalanlara inanmaya ihtiyacım var tüm çaresiz insanlar gibi, dağılan bir okul gibi. acılarımızda birbirine benziyor artık kızım, bir birine benzeyen parmaklar gibi. ama her birinin eşsiz bir izi var. bazen gözlerim doluyor karanlıkta, ama fısır fısır konuşmaya başlıyorsun kulağımın dibinde hiç susmuyorsun. ağlamama asla müsaade etmiyorsun. 'herşey affedildi babacık' diyorsun. 'hiç ayrılmayacağız' diyorsun. 'keşke hep yanında olsaydım' diyorum öyle konuştuğunu duyunca. 'bu kış çok kar yağar, belki beraber kayboluruz' diyorsun sen bana. ama kar taneleri birbirine benzemez ki kızım. cesetlerde benzemez. ama bir cinayet, başka bir cinayeti hatırlatır her zaman. koşan atlar, düşen atları hatırlatır. yağmur yağar, durur, tekrar başlar yanlış yolda yürümek doğru yolda beklemekten iyidir, beşikten mezara kadar. karanlıkta herkesle çarpışabilir insan, yalan mı söylüyorum sana. affet beni kızım, affet. bir sürü doğru söyledik ama hiç burnumuz kısalmadı ki kızım.

yaz bunu, güzel laf

risk almaya cesareti olanlar için iyidir. yol her zaman doğru değildir, yoldakiler de doğru değildir fakat insan bazen gözünü karartıp -mış gibi yapmak ister. şimdi kendime soruyorum. tam olarak benlik meydanında, aynalarla bakışırken gelen o cesaret ruletiyle… tamam lan!

İçinde bulunduğum durum. Evde beklemekten iyidir diyerek çıktığım yolda bir buçuk yılı geride bıraktım. Hayatımda daha kötü iş tecrübeleri yaşayacağımı düşünmüyorum. Dibindeki kiri gördüğünüz denizin içindeki çöpü almak istiyorsunuz ama içindeki çamur sizi daha büyük bir pisliğin içine çekiyor. Selam veremeyeceğiniz insan müsveddeleri ile yakın olmak zorunda kalıyorsunuz. Arkanızdan konuşuluyor, yüzünüze hahahaha böyle söyledim diyorlar... keşke tek sorun dedikodu olsaydı. Bok gibi bir iş yeri bok gibi bir isim var. İş tanimima verdikleri sıfata tükürdüğümün yeri. Hepsini Allaha havale ediyorum. Büyük bir umutla beklentilerimin gerçekleşmesini bekliyorum.....

Hayatın durağan olmadığı gerçeğini kabullendikten sonra bekleyerek hiçbir şey elde edemeyeceğimizi de anlamış oluyoruz. Maalesef hayat bize hiçbir şeyi oturduğumuz yerden altın tepside sunmuyor. Hayattan bir şeyler koparabilmek adına sürekli bir hareket halinde olma mecburiyeti var. Bu yüzden bir köşede oturup beklemek yerine yanlış da olsa bir hedefe doğru, bir yolda yürümek iyidir diye düşünüyorum. En kötüsü bu yolculuk esnasında karşılaşılan durumların bize katmış olduğu tecrübeleri heybemize doldurup öyle geri döneriz. Hiç yoktan iyidir bence...

Yanlış ta doğruya giden yollardan biri değil midir zaten?Ha öyle ha böyle hayat beklemeye gelmiyor.Beklenen zaten gelmiyor, olmuyor bir şekilde.Arada bir ağaç gölgesinde mola verip, derince nefes alıp göğe bakmak dışında yola devam...